Wijnveldt speelde in totaal 13 interlands voor het Nederlands elftal. Eind juni 1912 spoort Oranje naar Stockholm, waar de Olympische Spelen worden gehouden. De meeste spelers zijn in Rotterdam, Den Haag en Utrecht ingestapt. In Zwolle voegt David Wijnveldt zich als laatste speler bij het gezelschap. Hij heeft nog nooit voor Oranje gespeeld, de meeste medespelers kent hij niet en derhalve presenteert zich als volgt: ‘Goedemiddag, mijn naam is David Wijnveldt, ik speel doorgaans rechtsback.’

Wijnveldt blijkt een goede rechtsback te zijn. Tot aan het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog wordt hij dertien keer op rij gehandhaafd in Oranje. Kort hierna keert hij als planter terug naar zijn Indische geboortegrond. In zijn bagage zit onder meer de bal die Jan Vos in Stockholm vijf keer achter de Finse doelman Syrjalainen heeft gejaagd.

Wijnveldt keert in 1951 terug naar Nederland. In de tussenliggende periode heeft hij de verrichtingen van het Nederlands elftal steeds via de radio gevolgd. In januari 1937 schrijft hij een brief aan Karel Lotsy, die hij vraagt succes te wensen aan de mannen van Oranje, die in Dusseldorf tegen de Duitsers moeten spelen. ‘In de verre bergen boven Banjoewangi zal ik voor de radio zitten, terwijl de mistvlagen buiten rond mijn huis dwarrelen. Mag ik Onze Jongens tot bovenmenschelijke wilskracht prikkelen, om toch in Godesnaam niet van Duitschland te verliezen!’  Hij overleed op 28 maart 1962 op 70-jarige leeftijd.