Eind 1928 zat de internationale loopbaan van Gerrit Horsten er eigenlijk al jaren op, toen hij toch nog eens werd opgeroepen als vervanger van Harry Denis, voor een interland in Milaan tegen Italia‘. Het was een bijeen geharkt elftal dat die dag speelde, met de sterk debuterende Leo Halle voor de verhinderde dr. Gejus van der Meulen en met voor het eerst Beb Bakhuys als midvoor.

Gerrit Horsten speelde bij Vitesse op dat ogenblik, maar zijn eerste vijf interlands werkte hij af als Willem II’er, waar hij tussen 1922 en 1925 in het eerste speelde van de Tricolores. Tegelijk , met Jan de Natris van Ajax, werd hij in de zomer van 1925 door Vitesse aangetrokken. De halfspeler/verdediger debuteerde in het Nederlands elftal op de Olympische Spelen van 1924. Hij kwam er na twee wedstrijden in voor de geblesseerde Peer Krom, tegen Uruguay. Binnen vier dagen kwam Horsten aan drie interlands, want twee dagen na Uruguay was het Zweden en een dag daarna weer Zweden, in de replay.

Na de Spelen was het vrij snel gedaan met Horsten in Oranje. Begin 1925 deed hij voor de vijfde keer mee, uit tegen België‘. Hij kreeg een waardeloze pers. ‘Wat de elftalcommissie in dezen speler ziet is ons tot nog toe een raadsel. In den wedstrijd tegen Zuid-Afrika heeft hij reeds zoo goed als niets gepresteerd en ook thans leek zijn spel naar niets. Naar onze mening is het slechts een zeer middelmatige clubspeler.’