Jaap Barendregt was in de jaren twintig en dertig als voetballer actief voor Feyenoord. De productieve spits speelde tussen 1925 en 1937 in totaal 238 competitiewedstrijden voor de club uit Rotterdam-Zuid en maakte daarin 196 doelpunten. Barendregt is daarmee Feyenoords topscorer aller tijden, voor Kees Pijl en Cor van der Gijp. Toch bracht hij het maar tot één interland (17 maart 1929 tegen Zwitserland), omdat hij de pech had dat zijn carrière goeddeels samenviel met die van de legendarische Beb Bakhuys. In de periode dat Barendregt voor de club speelde, won Feyenoord twee landskampioenschappen (1928 en 1936) en twee KNVB-bekers (1930 en 1935).

Slechts 1 interland speelde Jaap Barendregt, de Feyenoorder had minimaal recht op een tweede cap. Dat het zo ver niet kwam, had een bijzondere reden. Toen Barendregt in het voorjaar van 1929 tegen de Zwitsers zijn debuut had gemaakt, werd het elftal nog samengesteld door de uit het trio Hirschman-Mundt-Huizinga Bruins bestaande Technische Commissie.

In het seizoen 1930/31 werden de spelers voor het eerst aangewezen door de Keuze Commissie, bestaande uit voorzitter Henk Herberts en de leden Miel Mundt en Karel Lotsy. Dit nieuwe college maakte een bizarre fout. Bij een wedstrijd van Feyenoord was een der KC-waarnemers onder de indruk van Barendregt. Hij was echter van mening dat de lange aanvalsleider naar de naam Wim Groenendijk luisterde. Deze jonge speler stond nog maar enkele duels in Feyenoord 1 en was stomverbaasd toen hij een uitnodiging kreeg voor de op 2 november 1930 in Zürich te spelen wedstrijd tegen Zwitserland. De persoons verwisseling leidde tot de enige interland van Groenendijk. Barendregt, als junior in Rotterdam-Charlois begonnen bij DCL, begreep er niets van. Hij was al een keer als linksbinnen in Oranje opgesteld en meende dat de keuzeheren wisten wie hij was. Helaas voor hem bleek dat niet zo te zijn.