Nass werd als jongste geboren in een gezin met zeven kinderen. Al tijdens zijn lagere schooltijd leerde Nass voetballen, maar in plaats van met een voetbal oefende hij met een tennisbal. Toen hij tien jaar was, werd Nass lid van de Venlose amateurclub VOS. Daar viel hij een seizoen later al meteen op door de mensen van VVV, die hem bij de club inlijfden. Nass maakte snel carrière bij de jeugd van de toenmalige amateurclub VVV: de middenvelder bleek een natuurlijke leider. In 1936 en 1937 werd Nass met de A-jeugd van VVV kampioen van Nederland. In 1938 werd hij geselecteerd voor het Nederlands jeugdelftal, waar hij samenspeelde met Abe Lenstra. De ploeg kwam op het Haagse V.U.C-veld uit tegen het voorlopige Nederlands elftal.

Toen de Tweede Wereldoorlog begon, werd VVV kampioen in de tweede klasse, terwijl Nass zijn militaire diensttijd vervulde. Toch speelde hij de kampioenswedstrijd. Tijdens het kampioensfeest in de Prins van Oranje, leerde Nass zijn latere vrouw kennen. De volgende dag moest hij zich echter weer melden in Rotterdam, waar hij gelegerd was. Net over de grens, in Dülken, kon hij bij de instrumentenfabriek Nedinsco gaan werken als elektricien en bankwerker. Doordat hij alleen in de ochtenduren werkte, kon hij 's middags bij VVV trainen. Gedurende de oorlog bleef VVV voetballen, zij het met onregelmatige pauzes. De club kwam na een kort verblijf in de eerste klasse weer uit in de tweede klasse van de KNVB. Uit angst voor bommenwerpers en vanwege een verbod van de Duitse Wehrmacht trainden de spelers van VVV nooit met het licht aan. Uitwedstrijden waren vaak een probleem, omdat de treinreizen door de Duitsers gecontroleerd werden.

In 1944 stopte Nass bij Nedinsco, en begon net na de oorlog bij Philips in Eindhoven, waar hij een tijdje inwoonde bij een daar woonachtig Blericks gezin. De middenvelder werd door PSV gepolst voor een overstap, maar daar zag Nass van af. In Eindhoven haalde hij nog wel zijn middenstandsdiploma. Na het succesvolle seizoen 1960-'61 beëindigde Gijs Nass zijn lange loopbaan, waarna hij een jaar later nog enkele duels werd ingezet na vertrek van Herman Teeuwen. Nass voetbalde in totaal bijna negenhonderd duels in het eerste elftal van VVV, waarvan 265 als semi-prof. Als bijna 42-jarige nam hij op 11 maart 1962 (SC Enschede-VVV 2-0) afscheid. Vanaf 1947 was Nass aanvoerder van de club. Hij speelde 39 duels voor het Limburgs elftal. Het echte Oranje haalde hij niet, al mochthij wel opdraven in het voorlopig Nederlands elftal. Nass is direct in het nieuwe millennium door VVV-Venlo uitgeroepen tot VVV'er van de eeuw.