Zoek een legend of vereniging:

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Gerard (Peer) Krom

10-3-1898 Haarlem   15-12-1965

clubs:		RCH Heemstede, FVV Rotterdam
interlands:		14 x 1923 t/m 1928

Toen Peer Krom international was, trof hij bij het Nederlands elftal nog vrij veel spelers aan, die lid waren van eliteclubs als HBS, HFC, HVV, VOC, Be Quick Groningen, DFC en Kampong. Hij was zelf een eenvoudige machinebankwerker. Ruim twintig jaar na zijn tijd bij Oranje, vertrouwde hij het weekblad Sportief toe, hoezeer hem het standsverschil altijd had geïrriteerd. ‘Op de terugreis na een interland stond ik eens in de trein naar enkele van die dure medespelers te kijken. De heren zaten te kaarten en ik maakte een opmerking over een verkeerd gespeelde kaart. Ik noemde die speler bij zijn voornaam. Dat beviel hem niet, hij wilde dat ik meneer tegen hem zei.’
 

Peer Krom heette Gerard, maar zo werd hij alleen in de huiselijke kring genoemd. Zijn bijnaam kreeg hij al op de lagere school. Peer is ook altijd zijn voetbalnaam geweest. Krom was een echte allrounder, tweebenig, rechts van nature, maar bij voorkeur spelend op links. Bij RCH was hij spil of linkshalf. In Oranje werd hij tien keer als linkshalf opgesteld, eenmaal als spil, twee maal als rechtsback, een maal als linksback en ook was hij nog dertien keer reserve.

Toen hij korte tijd in Rotterdam werkte, speelde hij bij het kleine FVV nog even samen met de latere Feijenoorders Kees Pijl en Adriaan Koonings. Vijftien jaar speelde hij vervolgens in het eerste elftal van RCH, de club waarmee hij in 1923 landskampioen werd. Bij RCH werd hij later een zeer gewaardeerd jeugdleider. Krom speelde ook tot zijn vijftigste jaar in de lagere elftallen van RCH, dat hem tot lid van verdienste benoemde. De laatste vijftien jaar van zijn leven brachten Peer Krom veel tegenspoed. In 1950 kreeg hij in de motorenfabriek waar hij werkte een ijzeren haak op zijn hoofd. Met een schedelbasisfractuur zweefde hij enige tijd op het randje van de dood. Later moest hij zes maal aan zijn rechterbeen worden geopereerd. Uiteindelijk bleek amputatie noodzakelijk.