Zoek een legend of vereniging:

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Roel Wiersma

15-4-1932 Hilversum   4-12-1995

clubs:		Donar Hilversum, PSV Eindhoven, EVV Eindhoven
interlands:		53 x 1955 t/m 1962

Wiersma begon op achtjarige leeftijd met voetbal in clubverband. Hij meldde zich aan bij Donar. Bij Donar bereikte hij het eerste elftal, en speelde zodanig dat hij werd uitverkoren voor het Nederlands Elftal. Als speler leek hij wel een man van het begin van de eeuw, een voetballer uit de betere milieus die niet alleen voetbalde maar ook cricket speelde en tennis. Wiersma deed heel wat meer. Hij speelde tafeltennis (overgangsklasse), honkbal (tweede klasse), basketbal (international van het Nederlands Luchtmacht team) en bij atletiek was hij een zodanige uitblinker, dat hij in 1952 Nederland in Brussel op het nummer hoogspringen vertegenwoordigde bij de intergeallieerde atletiekkampioenschappen.

Tot op heden is Wiersma de enige international die is opgeroepen voor Oranje die in de derde divisie speelde. Tijdens zijn diensttijd trainde hij af en toe met PSV mee als hij op vliegveld Welschap gestationeerd was. In 1955 tekent hij bij PSV. Wiersma speelde voor PSV in elf seizoen 316 competitiewedstrijden, waarin hij tweemaal scoorde. In 1963 werd hij met PSV landskampioen. Wiersma speelde acht Europese wedstrijden, allen voor PSV, waaronder de eerste wedstrijd die een Nederlandse club ooit speelde in Europees verband, Rapid Wien–PSV op 21 september 1955. In 1965 wil trainer Bram Appel het elftal verjongen en gaat Wiersma transfervrij naar EVV. Daar speelt hij vier wedstrijden en komt er door een beenbreuk een vroegtijdig einde aan zijn voetballoopbaan.

Zijn grootste sportprestaties beleefde hij als voetballer. Wiersma scoorde liefst 53 caps. Hij bleef er bescheiden onder. ‘Ik ben een speler met zeer middelmatige technische kwaliteiten. Ik heb me alleen zo lang kunnen handhaven dank zij mijn vechtlust en doordat er blijkbaar en toevallig geen betere backs waren.’ Hij was hard maar fair, kon goed koppen en had een uitstekende sliding. Met Oranje vond hij de wedstrijd tegen Duitsland in 1956 het hoogtepunt. ‘Qua voorbereiding was het al bijzonder. Een trainingskamp in Venlo, dat was nieuw voor ons. De dag voor de wedstrijd nog intensief trainen, dat hadden we nog nooit meegemaakt. Trainer Max Merkel pepte ons verschrikkelijk op. Wij kwamen geladen in het veld. Het werd een grote wedstrijd. We wonnen met 2-1 van de wereldkampioenen. Het werd in Düsseldorf een openlijke demonstratie van Hollanders die - spelers en supporters - wraak leken te nemen voor de bezetting, voor alles wat ze in de oorlog hadden meegemaakt. Wij spelers voelden dat zo. Eerlijk gezegd, Max Merkel liet niet na in zijn mentale voorbereiding die oorlog te memoreren.’

Na zijn loopbaan als speler werd hij official. Wiersma was ook een tijd amateurvoetbaltrainer. En zwemtrainer. En waterpolocoach. Wiersma was een zwoeger, ook buiten het veld. Hij deed de MULO opnieuw, ging op z’n 27ste naar de HTS en maakte die studie in vier jaar af. Wiersma werd ingenieur tegen de verdrukking in. PSV werkte tegen, hij zette door en leefde met zijn gezin van een minimaal inkomen in de tijd dat hij bij PSV voetbalde en international was.  Wiersma is ook betrokken bij de oprichting van de VVCS, waarvan hij voorzitter is tussen 1967 en 1975. Ook is Wiersma bestuurslid technische zaken bij de KNVB tussen 1979 en 1982 Wiersma stierf zelfs op het sportveld. Op 62-jarige leeftijd werd hij tijdens een tennispartijtje onwel. Hij overleed aan een hartstilstand. Zeven jaar eerder was hij ook al eens getroffen door een hartinfarct.