Nico de Wolf
27-10-1887 Apeldoorn
23-11-1952
clubs: |
|
BVV Beverwijk, Haarlem Haarlem |
interlands: |
|
5 x 1910 t/m 1913 |
‘Wolf’ was zijn koosnaam in de clubkringen van Haarlem. De roodbroeken waren gek met Nico de Wofl (BVV Beverwijk), die in 1904 de club kwam versterken. Hij gold als een geboren voetballer die als een tikje balverliefde midvoor werd opgesteld. De kleine De Wolf werd echter pas tot de Nederlandse top gerekend, toen hij in 1909 door de omstandigheden gedwongen de backplaats moest gaan innemen. Haarlem had plots geen backs.
‘Vanaf dat tijdstip dateert zijn roem op de velden’, schrijven de gedenkboeken van Haarlem. Een jaar later stond hij, als linksback, in het Nederlands elftal opgesteld. Hij speelde nog een keer rechterverdediger en daarna driemaal rechtshalf. In die rol won hij in Stockholm Olympisch brons. De kranten waren meestal enthousiast over zijn optredens in het Nederlands elftal, maar Haarlemse ingewijden meenden dat De Wolf, hun tweede international na Peet Stol, daar nooit zijn clubniveau demonstreerde. De Wolf werd in Haarlem ten zeerste aan de borst gedrukt, omdat hij ook na verhuizingen vanuit Doesburg en later Schin op Geul voor de hoofdmacht van de vereniging bleef uitkomen. Hij zat halve dagen in de trein om op zondag in zijn geliefde team te kunnen spelen.