Zoek een legend of vereniging:

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Beb Bakhuys

16-4-1909 Pekalongan, Nederlands-Indië   7-7-1982

clubs:		HBS Den Haag, ZAC Zwolle, THOR Batavia, VVV Venlo, FC Metz
interlands:		23x 1928 t/m 1937

Bakhuys werd geboren in Nederlands-Indië en werd als zesjarige jongen voor zijn schoolopleiding naar Den Haag gestuurd. Daar debuteerde hij in 1925 in het eerste elftal van landskampioen HBS. Vanaf 1927 kwam hij uit voor Z.A.C. uit Zwolle, waar hij als pupil ook voor had gespeeld. In deze dagen bezocht hij als jongen de Tuinbouwschool in het Drentse Frederiksoord, en speelde hij af en toe onder een valse naam mee bij de plaatselijke voetbalclub Old Forward. Lid van deze club werd hij echter nimmer. Een jaar later speelde hij zijn eerste interland, tegen Italië. Toen hij in 1930 vertrok, had hij vijf interlands gespeeld.

Na een mislukte poging in Nederlands-Indië carrière te maken keerde hij in 1933 terug in Zwolle. Bakhuys presteerde ondertussen het onmogelijke in Zwolle; bijna in zijn eentje schopte hij ZAC terug de eerste klasse in. Daarna werd hij een vaste kracht in Oranje. In zijn eerste interland na zijn terugkeer, op 11 maart 1934 tegen België, scoorde hij zijn meest beroemde goal; een vallende kopbal. Een dergelijk doelpunt wordt in Nederland nog altijd een goal a la (Beb) Bakhuys genoemd. Tot 1936 speelde Bakhuys 23 interlands, waarin hij maar liefst 28 keer scoorde. In de jaren 30 was hij een van Nederlands meest populaire sportmensen, al groeide de ergernis in KNVB-kringen over zijn vrij openlijke minachting voor de amateurbepalingen.

Bakhuys zat in 1937 financieel aan de grond, toen tweedeklasser VVV hem een aanbod deed, inclusief de beschikbaarstelling van een sigarenzaak door derden. Een verdachte overgang die bovendien deels verraden werd. De KNVB stelde een onderzoekscommissie in, maar na vier maanden was er nog steeds geen besluit over de overschrijving gevallen. Nadat Bakhuys een volgens hem voorlopige (niet-bindende) overeenkomst met Racing de Paris had ondertekend, besloot het KNVB-bestuur hem op de proflijst te zetten. Dit leverde een grote rel op, waarbij Bakhuys zelfs een nacht in de cel werd gezet wegens een vermeende frauduleuze handeling met meubelen. Daarna vertrok Bakhuys in oktober 1937 naar Frankrijk. Omdat hij tegen de KNVB-behandeling en de amateurbepalingen in het geweer kwam, werd hij een paria, verketterd door de KNVB en een groot deel van publiek en pers. Hij werd profvoetballer bij FC Metz. De KNVB mocht hem gewoon opstellen in het Nederlands elftal, maar tussen de bond en Bakhuys kwam het nooit meer goed.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij enkele weken tewerkgesteld in Leipzig, waar hij twee wedstrijden voor TuRa Leipzig speelde. Vervolgens wist hij terug te gaan naar Metz en hij speelde daar twee seizoenen voor FC Metz. Na de oorlog speelde hij nog een jaar in Frankrijk. Bakhuys bleef tot zijn 37ste prof en beëindigde zijn voetbalcarriere bij FC Metz in 1946.

Dat jaar keerde hij voorgoed terug in Nederland. Het bleef hem echter relatief slecht gaan. Zijn maatschappelijke carrière bleef er eentje van vallen en opstaan. Hij werd bovendien ernstig ziek en moest worden opgenomen in het sanatorium vanwege tuberculose. Beb Bakhuys deed wat terug door via de AVRO een actie te ontketenen voor televisietoestellen in sanatoria. Voor de schoen van Bakhuys werd een actie die later wedstrijden van de oud-internationals omvatte, alles voor het goede doel. Na zijn herstel – bijna drie jaar later - werd er een baantje voor hem geregeld bij het Centraal Bureau Rijvaardigheid, bij de televisie was hij medewerker bij Sport in Beeld de voorloper van Studio Sport. Beb Bakhuys overleed in 1982 op 73-jarige leeftijd.