Louis van der Bogert
14-2-1924 Utrecht
20-11-2002
clubs: |
|
DOS Utrecht, Elinkwijk Utrecht |
interlands: |
|
3 x 1951 t/m 1953 |
De vader van Louis van den Bogert was spoorwegambtenaar en dat leidde in diens jeugd tot een ware zwerftocht door Nederland. Na terugkeer in zijn geboortestad Utrecht, op twaalfjarige leeftijd, werd Louis lid van DOS. Het werd een verbond voor het leven, op zijn 38ste speelde hij zijn laatste wedstrijd in het gele tenue van de Utrechtse club.
Hij debuteerde op zijn zeventiende, maar pas na de Tweede Wereldoorlog bezette hij een basisplaats. Negentien seizoenen was Van den Bogert vaste keuze. Hij begon als binnenspeler, op rechts en op links, werd als buitenspeler geprobeerd maar maakte naam als halfspeler. Hij was de tactisch onderlegde middenvelder, een sportief strateeg, de man van de stuwende passes en oog voor de vrijstaande man.
Van den Bogert, in zijn werkzaam leven magazijnchef in een metaalwarenfabriek, later PTT ’er, had als bijnaam: de man die terugkwam. Hij kwam na korte inzinkingen en lange blessures telkens terug, eenvoudig omdat hij onmisbaar was. Zijn hoogtepunten waren de drie uitverkiezingen in het Nederlands elftal. Vier keer zat hij reserve bij Oranje. Zijn doel was tot zijn veertigste in DOS 1 te spelen. Hij bleef maar weinig verwijderd van die bijzondere verrichting.