Zoek een legend of vereniging:

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Marinus Apolonia (Rinus) Bennaars

14-10-1931 Bergen op Zoom   08 -11-2021

clubs:		Dosko Bergen op Zoom, Feyenoord Rotterdam, DFC Dordrecht
interlands:		15x 1951 t/m 1963

Bennaars kwam aanvankelijk uit voor DOSKO uit Bergen op Zoom. In november 1951 werd hij voor het eerst geselecteerd voor het Nederlands elftal, wat opmerkelijk was aangezien zijn ploeg op dat moment slechts in de 2e klasse speelde. In de met 7-6 verloren wedstrijd tegen Belgie. 'De jonge Rinus Bennaars bracht het er schitterend af tegen de Belgen die in een sensationele wedstrijd met 7-6 wonnen.Hij ontplooide een verrassende portie energie' schreef de krant en dat was een van de karakteristieken van Rinus, een geweldige werklust. Menigmaal verraste Bennaars de tegenstander door ineens voor doel te verschijnen om een goaltje mee te pikken.

Met Nederland kwam hij uit op de Olympische Zomerspelen 1952, waarop de ploeg met 5-1 verloor van Brazilië. In maart 1954 scoorde Bennaars het enige doelpunt in een wedstrijd tegen Engeland.

Na de invoering van het betaald voetbal in Nederland speelde Bennaars met DOSKO in de Tweede divisie. In 1958 werd hij ingelijfd door NOAD uit Tilburg, dat op dat moment in de Eredivisie uitkwam. Een jaar later vertrok hij naar Feijenoord, waarvoor hij vijf seizoenen uitkwam. Bennaars, die tussen 1951 en 1954 tot tien interlands was gekomen, werd negen jaar later in 1963 door bondscoach Elek Schwartz voor zijn elfde interland opgeroepen. Hij speelde in totaal vijftien interlands, In 1964 verkocht Feijenoord hem voor 25.000 gulden aan tweede divisionist D.F.C.. Bennaars werd twee keer landskampioen met Feijenoord en kampioen van de Tweede divisie met D.F.C. Met Feijenoord kwam hij in de Europacup I 1962/63 tot de halve finale. Na zijn voetbalcarriere werd hij constructiewerker

De beste wedstrijd van Rinus Bennaars was een interland, Nederland-Brazilie (1-0), op 2 mei 1963, die beroemde wedstrijd waarbij Peet Petersen, de vervanger van Coen Moulijn, in de laatste minuut scoorde en eeuwige roem bereikte. Bennaars was een andere uitblinker, hij speelde als linksbinnen in de mandekking op Pele. Heel erg lang hoefde Bennaars niet in de dekking. 'Pele stapte na een half uur verontwaardigd van het veld. Hij vond het niks dat ik hem dekte. Kort voordat hij eraf ging raakte ik hem ook wel wat hard in een duel. Hij had al steeds wegwerpgebaren gemaakt'. Vanaf dat moment kon Bennaars weer spelen zoals Bennaars: kwikzilver, schakelend, meters makend, de combinatie zoekend.