Vandaag deel 20 (door Geurt Rozendaal)
De feestwedstrijden en een enkele keer in mineur (vervolg)
Ik heb het al vaker over niet officiële wedstrijden van het Nederlands Elftal gehad maar om de officiële lijst (volgens de KNVB) van niet officiële wedstrijden van voor de oorlog compleet te maken zet ik die (3) wedstrijden nog even op een rijtje.
4 juni 1929, Nederland-Schotland, vanwege de profspelers aan de kant van Schotland.
26 juni 1938, Nederland-Nederlands Indië, Olympische Dag, zie hiervoor een eerdere Vandaag aflevering.
11 juni 1939, Nederland-Joegoslavië, Olympische Dag, bijna voltallige Nationale elftallen onder de naam Bondselftal.
Zijn er na de oorlog nog wedstrijden gespeeld die het predicaat niet officiële interland hebben gekregen? Er werden natuurlijk heel veel oefenwedstrijden gespeeld, zeker in voorbereiding op een belangrijke wedstrijd. Maar of het was een wedstrijd van het Voorlopig Nederlands Elftal, Bondselftal, Nederland B Elftal, Zwaluwen Elftal enz., of het was een wedstrijd, vooral later in de voorbereiding van een EK of WK, tegen een clubteam, amateurelftal, Jong Oranje tot aan het Rijkspolitie elftal aan toe.
In 4 gevallen is er wel enige twijfel geweest bij deze of gene.
In maart 1948 werd er meegedaan aan een toernooi in Engeland als voorbereiding op de Olympische Spelen datzelfde jaar. Er werd gespeeld tegen Luxemburg en Engeland, amateurs uiteraard. Zowel Engeland als Nederland kwam met een sterk elftal naar dit toernooi. Daarvan stonden een behoorlijk aantal spelers een paar maanden later weer tegenover elkaar tijdens de Olympische Spelen in London. Maar in dit geval betraden wij het strijdveld als Nederland B.
In 1954 ging men op bezoek bij onze rijksgenoten in de West. Er werden 4 wedstrijden gespeeld tegen Curaçao, Aruba en 2x tegen Suriname. Dit keer was het Bondselftal op reis. Helaas kreeg dit tripje nog een vervelend staartje vanwege een verdwenen halsketting. Sommige Surinaamse historici hebben het over 2 echte interlands en zelfs een wedstrijd van 30 juli 1958 wordt aangehaald maar dat was een team van spelers onder 23 waaronder aan Nederlandse kant oa Veldhoen, Kruiver en Moulijn.
Tegen Saarland hebben we 2x officieel gespeeld. 1x in Saarbrücken (1955) en 1x in Nederland (1956). Op 1 januari 1957 sloot Saarland zich aan bij de Bondsrepubliek Duitsland. De wedstrijden die we daarna tegen Saarland hebben gespeeld konden dan ook niet officieel meer genoemd worden. 2x in Rotterdam (59 en 61)en 2x in Amsterdam (58 en 60). Wedstrijden van de Voorlopigen maar bij die van 1959 stond gewoon Nederlands Elftal op het “programmaboekje” van De Sportgids!
In 1964 ging het Nederlands Elftal naar Rusland voor een aantal wedstrijden. De tegenstanders waren een jeugdselectie, Zenit Leningrad en de derde wedstrijd werd gespeeld tegen het Olympisch Elftal van de Sovjet Unie. Dat laatste team was in feite het Nationale Elftal dat toen nog bestond uit staatsamateurs. Nederland had een jeugdig elftal met een aantal A-internationals gestuurd. Bennie Muller was één van de spelers, die ging er jaren later nog van uit daar een officiële interland gespeeld te hebben.
Viel er dan niets mee te vieren? Jazeker wel. Maar nu kregen alle jubileumwedstrijden een officieel karakter. In 1949 kwamen de oudste bonden van het continent, Denemarken en Nederland, met elkaar overeen om het 60 jarig jubileum van beide bonden van extra glans te voorzien door het spelen van 2 voetbalwedstrijden. De eerste in juni in Kopenhagen voor het jubileum van de Denen. De tweede 3 dagen na de verjaardag van de KNVB, plaats van handeling: Olympisch Stadion te Amsterdam, datum: 11 december 1949.
10 jaar later gaat het 70 jarig jubileum geheel geruisloos voorbij. Er wordt volgens de KNVB niets aan gedaan, alleen een gebakje bij de koffie. Maar 5 jaar later wordt er groots uitgepakt! Reeds in 1961 wordt een commissie benoemd die het 75 jarig jubileum gaat organiseren. Er wordt 250.000 gulden voor vrijgemaakt, daarvan moet ook een boek betaald worden: “Voetballen toen en nu”, uitgegeven in een oplage van 10.000 exemplaren. Engeland wordt voor de erewedstrijd uitgenodigd. Op 28 oktober komen eerst de Oud Internationals van Nederland en Engeland in het veld. Niet de minste spelers: de Munck, van der Hart, Wilkes en Lenstra aan Nederlandse kant en bij Engeland Finney, Lofthouse en Blanchflower. Het hoogtepunt is natuurlijk de wedstrijd op 9 december 1964 in het Olympisch Stadion: Nederland-Engeland. Onder de vele gasten oa Sir Stanley Rous, president van de FIFA (er is weer wat te vieren dus Sir Stanley is er natuurlijk bij) en Gustav Wiederkehr, president van de UEFA. Er zijn 2 programmaboekjes, en of ze een voorgevoel hadden op de voorkant van het “Vandaag” programma prijkt het hoofd van Coen Moulijn, de held van de avond. Tegenwoordig is het heel normaal voor een buitenspeler maar in de 77e minuut trekt Coentje vanaf de linkerkant naar binnen om van de rand van de 16 meter met zijn rechterbeen de bal in de verste hoek te knallen. Alleen speelde hij zijn hele leven linksbuiten maar altijd met het krijt aan de buitenkant van zijn linkerschoen, eerst de passeerbeweging, dan buitenom en dan kwam de voorzet maar altijd met links! In ieder geval betekent het hoogstandje van Moulijn 1-0 voor Nederland maar helaas geen overwinning, vlak voor tijd wordt het toch nog 1-1 door Jimmy Greaves. In de rust werden de spelers nog even voorgesteld aan Prins Bernard. Hij was op weg naar de wedstrijd betrokken geraakt bij een kettingbotsing. De auto van de Prins kon niet meer verder dus hij moest liftend verder. Een dag later is Prins Bernhard wel op tijd, hij speelt dan ook een thuiswedstrijd als hij het bestuur van de KNVB een ontvangst op Paleis Soestdijk geeft. De daaropvolgende dag later is er nog een speciale televisieavond in de vorm van een avondvullend amusementsprogramma op het eerste net verzorgd door de KRO. Op 12 december is er dan nog een receptie in de Rolzaal (Binnenhof) te Den Haag met diner ter afsluiting.
Zo even bijkomen van al dat feesten. De volgende aflevering gaan we nog even verder want we hebben nu de smaak te pakken. Ook aandacht voor de minder leuke zaken in de vorm van de benefietwedstrijden die gespeeld zijn.