Vandaag deel 20 (door Geurt Rozendaal)

Stadion Feijenoord
Amsterdam had inmiddels 2 (voetbal)stadions. Alle interlandwedstrijden werden in het Olympisch Stadion gespeeld, voor wedstrijden van Nederland B en het Bondselftal werd weliswaar vaak uitgeweken naar het Sparta terrein maar in Rotterdam kon men toch niet achterblijven. Leen van der Lucht, de toenmalige voorzitter van Feijenoord, werd volgens zeggen op een ochtend wakker uit een droom. Vaak zijn dromen bedrog, maar toen hij wakker werd (ik weet niet naast wie) droomde hij nog over een oplossing voor het nieuw te bouwen stadion: 2 losse ringen met tribuneplaatsen boven elkaar. Het werd hier en daar al toegepast maar een heel stadion in deze vorm was uniek. Bijna 80 jaar later is er op deze constructie eigenlijk nog steeds niets aan te merken, helaas wordt men altijd ingehaald door de tijd en worden er tegenwoordig hele andere eisen gesteld aan een stadion in de vorm van hospitality en comfort.

Na het uitwerken van de plannen wordt het stadion in recordtempo gebouwd, zo snel dat in 1936 als het stadion klaar is de gemeente nog niet gereed is met de infrastructuur. Waarschijnlijk kenden ze toen het woord nog helemaal niet, maar degene die pas geleden naar het WK geweest zijn weten dat er ook nog geen Braziliaanse/Portugese vertaling voor dit woord is. In ieder geval moest er nog veel gedaan worden aan de toegangswegen en aan parkeergelegenheid in Rotterdam Zuid. In de tussentijd kon men wel de tribunes testen met 1500 mariniers en werklozen. Waarschijnlijk met het idee van mochten de tribunes het begeven dan zal die laatste categorie toch niet node gemist worden. Maar de tribunes hielden het en een ieder kreeg een oorlam en een sigaar. 27 maart 1937 was het dan zo ver.

Het stadion werd officieel geopend met een wedstrijd van de bespeler van het stadion Feijenoord tegen het Belgische Beerschot. Eerst werd met een estafetteloop de Feijenoordvlag van het oude veld aan de Kromme Zandweg overgebracht naar het nieuwe onderkomen. Daarna wat toespraken en het doorknippen van een lint en vervolgens mocht de burgemeester van Rotterdam, de heer Droogleever Fortuyn, de aftrap verrichten, dat wil zeggen met een slap puntertje plaatste hij de bal terug naar de “eigen” helft. Dus in feite had de aftrap overgenomen moeten worden. De uitslag van de wedstrijd was 5-2 en Leen Vente had zijn kanjers  meegenomen want het eerste doelpunt gemaakt in De Kuip kwam op zijn naam, weliswaar uit een kopbal, de voorzet was van Linssen. 1 1/2 maand later, op 2 mei 1937, werd er eindelijk weer eens een heuse interlandwedstrijd in Rotterdam gespeeld, de eerste sinds 1909 (toen nog op het veld van Sparta aan de Prinsenlaan). De uitslag van de 54e ontmoeting tussen Nederland en België was 1-0 en wederom kwam het enige doelpunt op naam van Leen Vente, weer uit een kopbal en via binnenkant paal van hetzelfde doel. Voor de wedstrijd waren er 12 Amsterdamsche kooplieden opgepakt vanwege het handelen in valse kaartjes. Altijd weer die Amsterdammers. Ook vroeg men zich na afloop hier en daar af of de De Kuip wel de juiste ligging had voor wedstrijden met deze massale publieke belangstelling. Vooral de locatie in Zuid, aan de overkant van de Maas, waardoor bijna al het verkeer de Maasbruggen moest passeren met alle stagnatie voor en na de wedstrijd van dien, vond men verre van ideaal.           

In 1994 werd De Kuip gerenoveerd. Het stadion moest multifunctioneel worden, nieuwe ontvangstruimten in de vorm van het Maasgebouw en een nieuwe overkapping (helaas niet voor alle zitplaatsen). Uiteraard een hele verbetering. Maar anno 2014, amper 20 jaar later, loopt het stadion weer achter de feiten aan en is er opnieuw gekozen voor een renovatie en uitbreiding van de bestaande constructie. De tijd zal ons leren of dit de juiste keuze is. Laten we hopen dat het zijn oude plaatst terugverdiend, in ieder geval als voetbalstadion, want sinds midden jaren 60 ben ik er zo vaak geweest voor competitie, beker(finales), Super Cup, Europa Cup I, II en III finales, Interlandwedstrijden + de finale van Euro 2000 en niet te vergeten de overbekende Kuipconcerten dat het ook bij mij een onvergetelijke plek heeft ingenomen.  

De ArenA
Als vroeger iemand tegen je zei “dat het voor je eigen bestwil was”, dan gingen alle alarmbellen rinkelen. Maar toen niet. We lieten ons een beetje in slaap sussen door de enorme propagandamachine van Ajax, Gemeente Amsterdam en ABNAMRO de hoofdsponsor. Ajax was “top of the World”. Winnaar van de Champions League en Wereldkampioen. We gingen naar de beurs en de bomen groeiden tot aan de hemel. Een nieuw onderkomen paste precies in dat plaatje. De vaste supporters kregen voorrang en kregen hun eigen stoeltje in het stadion met alle vrienden bij elkaar, weer of geen weer altijd warm en droog en eten en drinken binnen handbereik. Maar wat hebben we vaak terug verlangt naar dat “krakkemikkige stadion”aan de Middenweg.

We gingen nog eenmaal naar Rome voor de Champions League finale tegen Juventus, een jaar daarop nog de halve finale en toen was het over. Mede door het Bosman arrest liepen de spelers de deur uit rechtstreeks naar de concurrentie, de magie en de zorgvuldig opgebouwde voorsprong op de rest van Europa was weg en kwam niet meer terug. De ArenA had vanaf het begin alleen maar te kampen met kinderziektes, er was geen sfeer in die galmbak te krijgen en de graspollen vlogen de spelers om de oren en daardoor moest de ene na de andere nieuwe grasmat worden aangelegd. Ook leek de onoverwinnelijkheid van De Meer verdwenen, daar stond je voor de wedstrijd altijd al met 1-0 voor. In De ArenA leek het te vaak of er wat te halen viel voor de bezoekende clubs. Dat is gelukkig niet meer zo. Iedereen heeft zijn draai nu wel gevonden, er is kleur aan het stadion gegeven er is sfeer en de overbodige gracht is nu grotendeels dicht gebouwd. En niet onbelangrijk: de grasmat is ook perfect.

Maar terug naar de opening. Na het op gepaste wijze afscheid nemen van De Meer was er ook veel werk gemaakt van de opening van onze nieuwe voetbaltempel. Voor een ieder was het gestaag vorderen van de bouw uitstekend te volgen geweest. Als je over de snelweg richting Utrecht ging of met de Metro naar Zuidoost zag je wat eerst niet meer dan een geraamte was langzaam getransformeerd worden in een supermodern stadion. Nu wilden we het wonder wel eens met eigen ogen zien. Voor de seizoenkaarthouders en volgers van de club werd het een opening in meerdere etappes. Na een eerder bezoekje tijdens de bouw was er op 3 augustus 1996 de eerste kennismaking met het stadion. Bij “Een tipje van de sluier” mocht je plaats nemen op je eigen stoel om daarna te kijken naar een opwarmshow met verrassingen. Op 6 augustus werd afscheid genomen van De Meer om daarna op 14 augustus echt uit te pakken. Het was een spectaculaire opening met veel show, Trijntje kwam het stadion binnen over een blauwe zee, Frank Rijkaard met de fakkel. Bea was er in haar eigen loge en er was ook nog een wedstrijd: Ajax-Milan. De uitslag was 0-3 en misschien was dit wel een voorbode. Op 15 augustus speelde Jong Ajax in De ArenA tegen FC Twente voor de KNVB Beker, uitslag 0-4 en voor de Johan Cruijff schaal op 18 augustus was PSV te sterk 0-3. Op 21 augustus was daar eindelijk het eerste Ajax doelpunt, voor de competitie tegen NAC werd het 1-0, het eerste Ajax doelpunt in de Amsterdam ArenA kwam hierdoor voor eens en voor altijd op naam van
Kiki Musampa.  

Nog één afscheid, een verbouwing en een opening:

Heracles: het stadion aan de Bornsestraat
Op 4 augustus 1999 was Ajax door Heracles uitgenodigd om het afscheid te vieren van het oude onderkomen aan de Bornsestraat. Ik was uitgenodigd door een vriend uit Almelo, een echte Heraclied.
Het werd een mooie dag. Eerst naar de open dag. Even kennisgemaakt met Volkert Velten, legendarische spits, maar voornamelijk op 1e divisie niveau. Frist Korbach was er trainer en dan moet je toch heel veel moeite doen om daar niets van te merken. De wedstrijd doet er natuurlijk niet echt toe,
maar de aanblik van de oude monumentale houten tribune natuurlijk wel. In 1924 gebouwd en gelukkig behouden gebleven. Hij wordt nu gebruikt door amateurvereniging ACV Heracles. Hij moest daarvoor wel 300 meter verplaatst worden. Zo kan het ook!

Het Kasteel  
Spangen, het stadion van Sparta ( in de volksmond vaker Het (Sparta) Kasteel genoemd) werd al geopend in 1916. Maar in 2000 werd het stadion na een grondige verbouwing opnieuw geopend onder de naam Eneco Stadion (het beestje moet een naam hebben). Het veld werd een kwartslag gedraaid,
dat ging ten koste van die lelijke Schietribune. Maar Het Kasteel werd gelukkig gespaard, die neemt  een voorname plaats in doordat het nu deel uit maakt van de hoofdtribune aan de lange zijde. Ik was één van gelukkigen bij de heropening op 25 januari 2000. Glasgow Rangers was de zeer toepasselijke tegenstander. Begin jaren 60 had Rangers na 2 legendarische wedstrijden een extra wedstrijd nodig, gespeeld op Highbury in Londen, om Sparta de weg te versperren naar de halve finale van de Europa Cup I. Dick Advocaat was er nu trainer en er zaten ook 3 Nederlanders in de selectie: Arthur Numan, Giovanni van Bronckhorst en Michael Mols.

Emirates Stadium London (Arsenal) en de Testimonial Dennis Bergkamp
22 juli 2006 was een heel bijzondere dag. Arsenal nam het nieuwe stadion in gebruik en nam gelijktijdig afscheid van een geweldige speler Dennis Bergkamp, met Ajax, zijn oude club, als tegenstander. 1e helft de A-Selecties van beide clubs en in de 2e helft de Arsenal en Ajax legends tegen elkaar. Alles was gewoon top aan die dag maar in het achterhoofd toch ook de weemoedige gedachte dat het vanaf nu nooit meer mogelijk zou zijn om Arsenal op Highbury te zien spelen. En wie daar ooit geweest is voor een wedstrijd weet precies wat ik bedoel. Als je het Metrostation uitkomt en je loopt door die smalle straatjes en dan linksaf tussen de tuinen van de buren door zo het stadion in, en dan die eerste aanblik, die vergeet je nooit meer. Maar de wedstrijd, de oudjes met Johan Cruyff en daarna Dennis met zijn kinderen op zijn rondgang over het veld, mooi, mooi, mooi.
Het eerste doelpunt in het nieuwe stadion: Klaas Jan Huntelaar!
    
Ten slotte
In 1997 en 2011 werd Ajax uitgenodigd door resp. Sunderland en Galatasaray om de opening van hun nieuwe onderkomen luister bij te zetten met een voetbalwedstrijd. Om onbegrijpelijke redenen was ik niet uitgenodigd. Dan ga ik er niet over schrijven ook natuurlijk.