Vandaag deel 20 (door Geurt Rozendaal)
Engeland - Nederland, 11 december 1909
We gaan het weer eens proberen tegen Engeland. De laatste 2 wedstrijden zijn slechts in een 4-0 nederlaag beëindigd. In 1908 tijdens de Olympische Spelen en de laatste keer, in het begin van 1909, in Amsterdam. Het is daarom vooral een test om te kijken of het niveau van de Nederlandse spelers zich verbeterd. Mede door de vele internationale contacten wordt er toch wel verwacht dat het spelpeil zo langzamerhand (minimaal) gelijkwaardig moet zijn aan dat van de Engelse Amateurs. Maar waar we aan de ene kant veel willen wordt het aan de andere kant onmogelijk gemaakt. Het Nederlands elftal heeft inmiddels een Engelse trainer: Edgar Chadwick, die normaliter in Engeland woont en werkt en een paar keer per jaar overkomt, met name om de voorbereiding op de interlands te doen en de coaching bij de wedstrijden. Maar de heren van de bond vinden het maar zonde van het geld om Chadwick voor deze wedstrijd over te laten komen met het argument: hij zit toch al in Engeland. Derhalve stuurt hij wel de namen op van de spelers op die hij graag in de selectie wil zien. Maar ook daar steekt de keuzecommissie een stokje voor, deze wijze heren bepalen zelf wel wie er gaat spelen en wie niet. Het is natuurlijk zo dat als je in Engeland zit je de Nederlandse spelers nooit aan het werk ziet, maar enig overleg zou toch geen overbodige luxe zijn.
In ieder geval gaan de gekozen spelers, begeleiders en supporters donderdagavond op pad. Het hele gezelschap stapt in het Delftsche Poort-station in Rotterdam op de trein naar Vlissingen en stapt daar over op de Prins Hendrik, de nachtboot naar Queensboro, en vanaf hier weer met de trein naar Londen waar Chadwick het team al staat op te wachten. Het weer: mistig en regenachtig. Helaas voor degene die de stad wilden bekijken. In de avonduren is er door de FA een voorstelling in het Alhambra geregeld.
De volgende ochtend wordt er gezamenlijk ontbeten. Ook de supporters nemen hier gewoon deel aan. Dat zie ik nu toch niet zo snel meer gebeuren. Maar gezamenlijk is een groot woord, enkele spelers nemen het niet zo nauw met de tijd en schuiven pas aan als de bus om naar het stadion te gaan al bijna voor staat. Chadwick is daar duidelijk niet over te spreken, keeper Reinier Beeuwkes is degene die de onhebbelijkheid heeft om vaker te laat te komen op gemeenschappelijke afspraken. Daardoor gaat het met een kwartier vertraging naar het stadion: Stamford Bridge van Chelsea F.C. Het Engelse elftal heeft ook nog geen vaste thuisbasis, het Engelse profteam speelt de thuiswedstrijden door het hele land, de Engelse amateurs voornamelijk in London en Hull maar vandaag is het de eerste keer dat er een interland op Stamford Bridge gespeeld wordt. Een primeur, en er volgt er gelijk nog één,
buiten het stadion worden er programma’s verkocht, The Chelsea F.C. Chronicle voor de prijs van One Penny. Het blad bestaat al 5 jaar en wordt bij iedere thuiswedstrijd verkocht, het aantal pagina’s varieert van 4 tot 8 pagina’s, vaak met een aardige tekening op de voorkant en de opstelling op de achterpagina. Ook nu, John Bull staat op de voorkant en begroet een Nederlands kaasboertje die met de roeiboot vanuit Holland is overgestoken met de woorden: “laat maar eens zien wat je kunt”. Een unieke afbeelding en daarom gebruikt de Revue der Sporten het gelijk als voorpagina van de eerstvolgende uitgave en zelfs de Sportkroniek drukt het prentje af. Voor de rest valt er niet veel informatie over de wedstrijd te lezen, alleen nog een klein stukje met de tekst “To-day the Dutch and English Amateurs meet friendly fray. I should dearly love to see the Hollanders win, but I fear me they will not, especially as our own Vivian J. Woodward captains the English team”.
En zo gaat het ook, Nederland laat niet al te veel zien en Vivian Woodward voelt zich helemaal thuis in zijn eigen stadion. Na 5 minuten is het 1-0 en na 23 is het al 5-0 door 4 doelpunten op rij van Woodward. Dan valt Walter Corbett uit met een blessure en omdat er nog geen invallers toegestaan zijn moet Engeland met 10 man verder. Mede daardoor een opleving bij Nederland en we scoren zowaar tegen, 5-1 door Tonny Kessler. Na de rust komt Walter Corbett nog even terug in het veld maar even later moeten ze toch weer door met een man minder maar ze blijven ook door gaan met scoren. Het wordt uiteindelijk 9-1, gelukkig geen dubbele cijfers maar helemaal zeker is dat niet, op het laatst was het zo donker geworden dat het spel bijna niet meer te volgen was, wellicht hebben ze een doelpunt gemist! Het hele elftal speelde niet best maar met name één man krijgt het zwaar te verduren: Herman Peltzer van ’t Zesde. Dan vraag je er ook om, wie stelt er nu een speler op van ’t Zesde, Puck van Heel speelde bij zijn debuut tenminste nog in ‘t Tweede (van Feijenoord). Maar voor de goede orde: het is ’t Zesde (regiment), het voetbalteam van het legeronderdeel. Maar goed Peltzer was voor zijn debuut voor het Nederlands elftal al heel zenuwachtig en tijdens de wedstrijd wist hij helemaal niet meer waar hij moest lopen. Ook een positiewissel had geen enkele verbetering tot gevolg. Het zou voor altijd bij deze ene interland blijven. Ook de Engelsen maken fouten want in de originele opstelling stonden de namen van O’Donnel en Smith, zij werden vervangen door Brebner en Knight. O’Donnel bleek geen Engelsman en kwam dus niet voor een vertegenwoordigend elftal in aanmerking en Smith was ongesteld!
)
)