Vandaag deel 20 (door Geurt Rozendaal)
De interlandwedstrijden te Dordrecht
Op 22 april 1911 viel Dordrecht de eer te beurt om een interlandwedstrijd te mogen organiseren. Op zich was dat wel logisch, Dordrecht huisvest één van eerste clubs in Nederland: de Dordrechtse Football Club oftewel kortweg D.F.C. Opgericht op 16 augustus 1883 is D.F.C. daarmee de op 6 na oudste club van het land. Tenminste van de clubs die nog bestaan want in die periode werden heel veel clubs opgericht, maar een groot aantal van die verenigingen hielden ook weer heel snel op te bestaan. En ook al waren er geen kampioenschappen te vieren geweest er waren wel enkele internationals (van het eerste uur) te melden: Reinier Beeuwkes, jarenlang de keeper van Oranje en Dirk Lotsy, achterneef van Karel. Maar juist op deze dag waren er geen spelers van D.F.C. geselecteerd. Reinier Beeuwkes had zijn laatste interland gespeeld en was net vertrokken naar Nederlands-Indië. Een andere speler van DFC die de keuzecommissie op het oog had: Nico Bouvy, vond men met zijn 18 jaar nog te jong. Des te opmerkelijker was het dat de speler die op zijn plaats het veld mocht betreden: Jan van Breda Kolff van HVV, net 17 jaar was geworden. 17 jaar en 74 dagen om precies te zijn, hij is daarmee nog steeds de jongste speler die ooit voor Oranje is uitgekomen. Nu moet gezegd dat het hele team uit jonge spelers bestond, Bok de Korver was de oudste met 28 jaar en volgens sommige al op zijn retour. Hij was al een ouwe Bok zullen we maar zeggen ( in de praktijk viel dat wel mee, tot 1913 was hij nog international en het Sparta shirt droeg hij nog tot zijn 40e). Echter de gemiddelde leeftijd van het team dat op die dag aan ging treden tegen de Belgen was 22 jaar!
De gemeente Dordrecht had kosten nog moeite gespaard om alles rond de wedstrijd in goede banen te leiden. Er waren extra treinen geregeld, extra politie voor de handhaving van de orde, een Rode Kruis post was ingericht, de fanfare was opgetrommeld, er was een speciaal voetballied gemaakt die werd voorgedragen door de coupletzanger Ph. Soesman en er was zelfs een nieuwe brede weg aangelegd richting stadion. Hotel Ponsen was gereserveerd voor de autoriteiten voor zowel voor als na de wedstrijd. Dus ook toen was voetbal al goed voor de horeca, infrastructuur en werkgelegenheid.
En uiteraard goed voor de NVB en de belastingen middels de kaartverkoop, want er waren 9.000 man op de wedstrijd op het veld D.F.C. aan de Markettenweg afgekomen. In de editie van 1 april 1911 van het oudste cluborgaan van Nederland: “Clubnieuws der DFC” (sinds 1897)werd uitgebreid voorbeschouwd op de wedstrijd. Een semiprogrammaboekje met de opstelling, het voetballied, plattegrond van het terrein en wat instructies voor de toeschouwers: “Men wordt beleeft verzocht gedurende de rust zijne plaats niet te verlaten” “Voor hen, die het veld willen verlaten, diene de mededeeling dat geen sorties worden afgegeven” “Men wordt beleefd doch dringend verzocht na afloop van den Wedstrijd het veld rustig te verlaten”Dat laatste gaat vanzelf doordat men een halfuur voor den overweg moest wachten. Uitslag 3-1 voor Nederland en het was nog lang onrustig in Hotel Ponsen.
Het spelen in Dordrecht was de NVB goed bevallen want een jaar later krijgt de stad een tweede Nederland-Belgie te organiseren. Dan zou je zeggen een herhaling van zetten en snel klaar. Maar dat is toch niet zo. Het is warm dus Nederland speelt dit keer in luchtig wit. De instructie die dit keer op de achterkant van het kaartje gedrukt staat blijkt enigszins overbodig:“Het is den houder niet geoorloofd bij regenachtig weder een parapluie op te steken” (zie afbeelding) Ook dit keer geen speler van D.F.C. Maar wat vooral bij zal blijven is de klucht met de Belgische keeper in meerdere bedrijven. Nederland staat al na 2 minuten op 2-0. Dan valt eerst van Cant uit bij de Belgen en vijf minuten later krijgt de Belgische keeper Leroy een bal keihard in het gezicht en wordt groggy van het veld gevoerd. Van Hoorden is als reservespeler meegereisd maar in plaats van direct de positie van de doelman over te nemen vertrekt hij eerst naar de kleedkamer. Derhalve neemt veldspeler Brébart de honneurs tijdelijk waar. Nederland maakt tegen 9 man eerst nog 3-0 en de Belgen scoren zowaar tegen. Dan komt Van Hoorden het veld in en gaat op doel en Brébart neemt zijn positie in het veld weer in. Komt het omdat Nederland tegen 10 man een stapje minder doet of de Belgen juist een stapje meer? In ieder geval komen de Belgen vlak voor rust op 3-2. In de rust geen wijzigingen. Na 56 minuten komen de Belgen op gelijke hoogte 3-3 en een sensatie hangt in de lucht. Zelfs Leroy komt weer de kleedkamer uit en neemt zijn plaats onder de lat weer in. Van Hoorden mag dan ook weer verder als veldspeler. Maar dat had Leroy beter niet kunnen doen, wat met 10 man wel lukte lukt met 11 man niet. Nederland is weer wakker en scoort 4-3. België krijgt nog wel een strafschop maar Göbel stopt. De adrenaline is intussen uitgewerkt bij Leroy, hij kan de wedstrijd niet uitspelen en maakt andermaal plaats voor Van Hoorden die verder het doel schoon zal houden. Na afloop gingen de 10.000 toeschouwers (bijna) allemaal tevreden naar huis, zeker omdat ze dit keer een stuk minder last hadden van den overweg. De spelers en de begeleiding namen nog maar eens een lekker hapje (en drankje) op de goede afloop. (zie afbeelding)
)
)
)
)
)